داستان به گویش محلی

به نام خدا

با توجه به نظرات همراهان محترم امروز بجای معرفی افراد سرشناس منطقه ، با ارائه داستانی با گویش محلی در خدمت دوستان هستیم . 

در این داستان، مادر بزرگ را با "م" و بابا بزرگ را با حرف "ب" نمایش داده‌ایم.

م:  تا تیغ اُپرسه چن رو یی بی هوُ

ب:  هف رویی بی. چوطور

م:  امسال سالی اولی مرگی خودا بیامرزای مَ رحیم پُوری عامو شوماووُ

ب: خوداشی بیامرزا همی اموات. اما مَ رحیم رفیقی قی دیمی می بی یو گُ یادگاری مالی ازُش داری.

م:  یه خال از شوما مُسر نه بی؟

ب: چورا فرقومی چار سال بی.

م: سوواتُش جی دارت؟ قران اُ نُوِش خوب وروخونتو.

ب: سوواتی مکتبوش دارت. سالی  گُ  ملاسین درسی قرانیش نوشُونی وچووایی دو سه تا آبادی دای ما جی بُیم از هیمه هوشار تر بی.

م: چوطو بی مَو اِ ظَش نا کَ

ب: نه دی مردی خودا یه چی گُ مالی قایم نه شو زونا نَشو وات. یه کوتابی نُ وُش دارت

هِر بار شی پیا ورخونه وَشی بوس اُ عرق از پیشونیش بروتومه.

یه بار مووات مَ رحیم تو گُ تازه کار جی نَیی چورا دی رُوی؟

اشک از گُشی چَشوش  تِگ یومه شو وات. پور عامو. مو وا از امام حسین  (ع) ور خونی

نه کی ره یه خال کج اُ راس گِرته یا یه حرفی ای زنی گُ لیاقتی دی خانواده خودای نه کرتَ ادا نه گرتَ

م: اُ خب شوما چورا اُسمی بی رمبی  خوی ناراحتی کی ری؟ فاتَ بوراش ورخو. ن

ب:  ای روزیگار... شو وات دی دسگا ( نوحه خونی امام ) یایی نه یُو گُ هِرچی او واجی. خویی دوتا کوتاب ورخونی آدم مَو اِ ظه نا شَ کَ. بورایی می هیم دی نُوَه وِسُ.

م: اُ الان گُ یک پاره دی مَدا چقد پر چُنه ین

ب: ها! وختی شوما جنا پَروا تی سرو شُو ای وین چه حالی گرته یه مرد

م: می مو وا زونبی چار تا یا حسین از تِگی دل. اُ یک سینه زنی مولایم وَزی دوقد

گامب اُ گامب اُدنگ اُدنگی دی چی یا گُ نازونی  چی چی یو  یا نه یو؟

ب: چه او واجی ضعیفه. می اُ شوما افتوی لوی بونم سو واتومی جی دوقد نه یو

اما می ترسی جوونا تا نصبی شِو سر گرمی دی کارا گرتن خودای نه کرته نومای

واجب فدایی عزاداری مستحب ایگرته. البته امام حسین راضی نه یُ.

ورو دس نوما گیر  باخیش بُ کارَتی بی…