معرفی بازی های از یاد رفته
اُساچو:
بازی یاد شده شباهت های زیادی به بازی قایم باشک داشته که البته با آداب و روش های خاص خود در بین جوانان و نوجوانان تودشک اجرا می شد. قایم باشک یا قایم موشک بازی است که در آن یکی از افراد برای مدتی مشخص چشمهایش را می بندد و دیگران خود را مخفی می کنند. پس از آن ، فرد می تواند چشم هایش را باز کند تا دیگرانی را که پنهان شده اند بیابد، این بازی معمولا در محیط های باز انجام شده و تعداد شرکت کنندگان آن نامحدود می باشد.
در تودشک این بازی به این صورت اجرا می شده که ابتدا یکی از حضار که توانائی بدنی خوبی دارد به عنوان استاد انتخاب شده و نقش داوری و کنترل بازی را بر عهده می گیرد. این شخص بایستی شخصی امین و منصف باشد. استاد بایستی به صورت دو زانو بر روی زمین بنشیند و دستان خود را به سمت پایین در هم گره نماید. به گونه ای که محلی برای گرفتن و نگهداری یک دست در بین آنها ایجاد شود.
بازیکنان دیگر به ترتیب روبروی استاد قرار گرفته و سرعت عمل خود را محک می زنند به گونه ای که با یک دست به فاصله بین دو دست استاد ضربه می زنند. استاد بایستی سریعا دست را جمع نموده و دست ضربه زننده را در اختیار خود بگیرد.
اگر استاد نتواند دست بازیکن را بگیرد نفر بعدی و به ترتیب تا زمانی که استاد دستی را از آن خود کند این کار ادامه می یابد و بازی با نفر گرفتار شده آغاز می شود. استاد دست شخص را بین دستهایش نگهداشته و سر او را روی پاهایش قرار میدهد به گونه ای که او جائی را نبیند. بقیه افراد به سرعت فرار کرده و در جایی مخفی می گردند. استاد زمان را برای مخفی شدن همه افراد مدیریت کرده و زمانی که همه مخفی شدند اجازه پیدا کردن را صادر می کند. شخص در کنار استاد می ایستد و سعی میکند از همانجا افراد را یکی یکی پیدا کرده و صدا بزند. اگر نتوانست با حفظ فاصله از استاد افراد را پیدا کرده و یکی یکی نزد استاد می برد. اگر یکی از بازیکنان بتواند دور از چشم او دستش را به دست استاد برساند می تواند دیگر افراد پیدا شده را آزاد نماید تا بتوانند دوباره مخفی شوند. بازی تا پیدا شدن تمامی افراد ادامه می یابد. اما اگر آخرین فرد مخفی شده بتواند همه پیدا شده ها را آزاد کند مجددا شخص قبلی چشم خواهد گذاشت تا دیگران مخفی شوند.
