درسوگ اربعین حسینی
اربعین حسینی، جویبار همیشه جاریعاشورا، روزشهادتحماسه سازان واربعین،روززیارت مرقد عاشوراسازان است.عاشورا، خروشخون حسین(ع)است واربعین، پژواک این فریاد ظلم شکن است.
عاشورا و اربعین،نقطه ابتدا و انتهای عشق نیست؛ بلکه چله عارفانه تشیع سرخ علوی است.
عاشورا تا اربعین،نقطه اوجعشق حسینیاست و در اینچهل روز، حسین(ع)تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلمستیزی باشد.
عاشورا، زمانه خون و ایثار است واربعین، بهانه تبلیغ و پیمان. درعاشورا، حسین(ع)با تاریخْ سخن گفت و دراربعین، تاریخ پای درسحسین(ع)نشست.
عاشوراروز کشت"خون خدا"در کویر جامعه ظلمزده است واربعین، آغاز برداشت نخستین ثمره آن.
آری،اربعینْفرصتی برای اعلام همبستگی باعاشوراست. هراربعین حسینی،قاصد حماسه ای ماندگار، پیامدار استعلای ایمان، نشانهای از شکوه عشق، و برگ همیشه سبزی بر درخت هماره سرخشهادتاست.
اربعینیک واژه نیست؛ کتابی قطور و پرماجراست. کتابی که گذر زمان و حادثههای زمین، هرگز نمیتواند نوشتههای آن را محو کند و البته کهنگی در آن راه ندارد.
اربعین، هنرنامه مصوّر آرمان گرایی و حق یاوری است.اربعین، نشانهای بر اعتلای دین و بالندگی زمزمههای دعا و تلاوت قرآن در شبعاشورای حسینیاست.
اربعین، صدای عدالت و صداقت، و شاخههای درخت آزادگی است که از خاککربلاروییده و تا ژرفای روزها و روزگاران ریشه دوانیده است.
اربعین، جویبار همیشه جاری و سرخ تاریخ، و جوشش چشمههایخون خداونداز چهار سوی عالَم است.
