پدر علم و فرهنگ تودشک
امروز میخوام واستون راجع به یه اسطوره حرف بزنم؛ شاید بگین دارم اغراق می کنم؟!
قضاوت با خودتون؛ به نظرتون میشه کسی تمام زندگیش رو تمام داراییش رو تمام فکر و انرژیش و دار و ندارش رو برای دادن روح به یک جامعه اونهم بدون هیچ چشمداشتی بدون هیچ توقعی بدون هیچ انتظاری بگذاره؟! میشه کسی داشته باشه و به جای انبار کردن و زیاد کردن؛ ببخشه؟! تا جائی که از خودش هیچی باقی نمونده باشه و حاصلش؛ حاصل عمرو جون و زندگیش بشه روح فرهنگی و افزایش دانسته های بچه های جامعه ای که خیلی ها ادعای دوست داشتنش رو دارن.
به نظرتون میشه جوری عاشق شد که یه عمر زندگی کنی و وقتی بگن چی داری بگه رضایت خدا و خلقش. سنگ محک عشق به یک جامعه چیه؟سنگ محک خدمت به خلق چیه ؟ آموختن به هر قیمتی به بهای هزینه تمام زندگی برای دانش آموز در کدام معادله اقتصادی و ریاضی و اجتماعی می گنجه؟
قدیمها آدمهایی بودند که تا اسم درس می اومد واسش بال بال می زدن و آرزوشو داشتن. در کنارش آدمهایی هم بودند که حاضر بودن فرش زیر پاشون رو بفروشن تا بتونن محلی برای آموزش فراهم کنند.حاضر بودند از استراحت و وقتشون واسه آموختن و تشویق به یادگیری هزینه کنند. مردهایی که ادعا نمی کردند! همه زندگیشون عمل بود.
حرف نمی زدند؛ دست به کار می شدند. از زندگی و دارایی هاشون واسه تربیت و آموزش جون های جامعه هزینه می کردند. به خانواده ها واسه پیشرفت بچه هاشون التماس می کردند به جون ها واسه قرار دادنشون بدون مزد و منت در راه راست و ارتقاء فکریشون التماس می کردند.
اونهایی که اسم که هیچ! تو هفت آسمون خدا هم یک ستاره ندارند ولی فقط خدا از قلب ستاره بارونشون خبر داره. اونهایی که درموردشون هر جا تو تاریخ بگردی فقط حسرت نصیبت میشه! حسرت اینکه کسی واست تعریف کنه اینها کی بودند.
یه داستان کوچولو از زبونشون بشنوی . ذکر لبشون فقط شکر خداست و دستای پربرکت و قلب بی ریاشون آینه تمام معنای تمام خوبی ها و زیبایی هاست . بماند از اونهایی که فعالیت عام المنفعه شون گوش فلک رو کر کرده. همه جا نامی اگر هست نام بنام اونهاست و همیشه همت دیگران با تصاویر یادگاری اونها با مسئولین به خدا خیر گویی مردم برای اونها به کام اونها تمام میشه!
بماند از اونهایی که شهرت و مسئولیت برای اونها فقط وسیله ای شده برای بازی های خوشگل سیاسی و دست آویزی برای سرگرمی تو شب نشینی هاشون.
من راجع به یه فرشته صحبت می کنم. راجع به اون کسی که گوش دادن به سرگذشتش اشک رو به چشمای شنونده هدیه می کنه . اون پدری که فقط پدر فرزندانش نیست بلکه پدر همه تودشک و تودشکی هاست. به یقین هیچ پدری اینطور دلسوط فرزندش نیست.
دوست و استاد عزیزی دارم که بار علمی و تحصیلات و شعور و معرفت و دانش اون هر کسی رو به تحصین وا می داره . کسی که تمام مدارج تحصیلی رو تا جایی طی کرد که خودش میگفت دیگه استادم هم میگفت من هم دیگه بیش از این بلد نیستم!!
ازش شنیدم با افتخار این رو تعریف می کرد. می گفت تمام زندگی رو مدیون اسطوره داستان ماست! جایگاهش رو؛ دانشش رو!
می گفت بچه بودم؛ مرتب از مدرسه فرار می کردم ؛ از تودشک فرار می کردم می رفتم باد افشان تو خونه قایم می شدم اومد گشت منو پیدا کرد و برد سر کلاس درس! میگفت فرار کردم رفتم اصفهان که نرم مدرسه اومد دنبالم؛ اومد مثل یه پدر منو برد سر کلاس درس؛ اومد وقتی واسه پدر و مادر من خیلی قشنگ تر بود من یه چوپون بشم . منو درک کرد و منو به اینجا رسوند. میگفت اون واسم پدری کرد روزی که پدری دلسوز من نبود.
همون استاد تعریف می کرد. میگفت یه روزی از مقامات بالا واسه بازدید اومده بودن وقتی خواستن از اسطوره داستان ما تقدیر کنند خودش رو کنار کشید. وقتی خواستن عکس بگیرن افراد دیگه ای اومدن و با اون مسئول عکس گرفتن!
عزیزان من کی باشم من چطور بتونم گوشه ای از بزرگی این مرد رو به زبون بیارم؛ فقط و فقط دو نسل قبل از من میدونن این مرد کی بوده!
نمی دونم الانم راضی هست اسمش رو من بیارم یا نه! بردن نام این بزرگ مردان نیاز داره به اجازه. نه نشوندن مدال های عالی بر سینه نالایقان. نه انتقاد از بزرگان. کسی که عمری برای رضای خدا کار کرده و طعم هزاران حرف و ناراحتی و دلشوره و تهمت و نامردی رو چشیده و فقط راه راست و رضای خدا رو طی کرده. کسی که هنوزم جسم نحیفش هیبت مردونگیش رو حفظ کرده؛ اگه اینقدر گفتی و گفتی و گفتی و آموختی که دیگه حتی کلامی در دهانت باقی نمونه مردی! فقط اونهایی که کلام حق رو فریاد می زنن به این مقام می رسند.
حاج محمد یوسف حسینی تودشک فرزند حاج علی اکبر حسینی تودشکی
مرد آموزش؛ بزرگ معلم؛ پدر بزرگوار آموزش در منطقه ما. کسی که از دار دنیا هر چه داشت در راه آموزش نسل موطنش فدا کرد.کسی که نام را در زندگی لازم نداشت چون در قلب های مردم بنام بود.
اصلی ترین دست اندر کار امر فرهنگ و آموزش در تودشک؛ ادامه دهنده راه پدری که او هم تمام تلاشش پیشرفت فرهنگ جامعه بود.
معلم و مدیر بزرگوار سیستم آموزشی تودشک از ابتدائی تا دبیرستان. پیگیرترین شخص که مدارس پایه تودشک مدیون فعالیت والای ایشون بوده و هستند. اصلی ترین بنیان گزار و سرمایه گزار تاسیس و راه اندازی مدارس تودشک . معلم دلسوز نسل فرهنگی تودشک.
عزیزی که در پاداش تمام لطف و محبت و دلسوزی برای مردم این خاک فقط نامردی و ناملایمت دید و شنید.
فرزند خلف پدری همچون پدر مهربان تودشک حاج علی اکبر حسینی تودشکی (روحش با ائمه اطهار محشور باد).
واقعا باید قدر دونست حضور این عزیزان رو. باید دست و پای پیشکسوتان رو بوسید و اونها رو روی چشم گذاشت . اونها مرد بودند.
تصاویر و نامه های زیر موید و مبین جایگاه ایشون و خانواده عزیزشون در امر فرهنگ و تربیت تودشکه . از خداوند برای همه خدمت گزاران به این مرز و بوم طول عمر و سلامتی و موفقیت آرزو میکنم.
دسته بندی :
,,
