سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س)
بهشت از رایحه ای دلنوار، سرمست می شود.
جشنی برپاست از انبوه فرشتگانوکائنات.
بر منبری از نوروروشنایی، جبرئیل خطبه می خواند برایعلیعلیه السلاموفاطمهعلیهاالسلاموزندگی آغاز می شود.
طوبی، دل انگیزترین نغمه اش را شاباش می فرستد.
صدایی می شکوفاند جان ها راوشاید خداست که برای این عروسوداماد پیام تبریکوتهنیت می فرستد.
زمین:
خانهوحی، مهبط فرشتگان است.
مدینه، شادیِ این دقایق مقدس را پشت در خانه، بهوجد آمده است.
از میان تمام مردان عرب، تنها مدال همسریفاطمه، گردن آویزعلیمی شود.
راز عشقی بزرگ.
مَرَجَ الْبَحْرَیْنَ یَلْتَقیان.
دودریا به هم میپیوندند در قداستی بی نظیر.
دودریای علموحلم،علیوفاطمه، تا جهان به خنکایوجودشان به ساحل آرامش برسد.
وآب که چه زیبا مهرفاطمهرا به دل داردوخاک که راز بزرگیعلیرا به دوش می کشد.
وعشق که از تلاقی این دومتولد می شود؛ آبوخاک،
دین از این پس، آسوده خواهد بود در سایه سار محبتومهربانی این عروسوداماد.
«وَ لَهُ الجَوارِ المُنْشَئاتُ فِی البَحْرِ کَالاَعْلام؛واز آن دودریا، دوگوهر هستی پدید می آید؛ حسنوحسین، سید جوانان اهل بهشت».
وحقیقت ادامه می یابد در گروپیوندعلیوفاطمه؛
زیر یک سقف، پای سفره ای ساده، ازپیونددونور، تا یازده ستاره روشن
وتاریخ عشق، از همین جا آغاز می شود.
