شهادت غریبانه ی امام مسموم، باقر مظلوم (ع)، بر شما تسلیت باد . . .

ای باقر علم نبی، فرزند حیدر/ از ما شفاعت کن اماما روز محشر

کی می شود قبر تو را دربربگیرم/ پروانه سان دورت بگردم تا بمیرم

*شهادتشکافندهی علم نبوی و مظهر حلم علویامام محمد باقر(ع)تسلیت باد . *

زخم‏ها بر سینه دارم ای ماه، امشب آخرین درخشش چشمم را می‏بینی. حرف‏ها در گلویم مانده است که اجازه فریاد شدن ندارند.
من، زخمی کربلایم. من ادامه زخم کربلایم و وارث زخم‏های جدم حسین علیه‏السلام و پدرم سجاد علیه‏السلام . پدرم، جای غل و زنجیرش را برای من و جماعت شیعه به ارث گذاشت و یک مدینه غربت و خانه‏ای که از در و دیوارش، بوی عشق سوخته بوتراب می‏آمد و جگر آتش گرفته مجتبی.
مپندار از جگر آتش گرفته‏ام می‏نالم؛ من از کودکی با جگر سوخته می‏زیستم. من کودک کربلایم، راز غربت فرزندان علی علیه‏السلام را از کربلا بر دل دارم، سینه‏ام زخمی ناله‏های زینب است. من زخم‏خورده کربلایم و زخمی قومی که سنگ بر فرزندان علی زدند.
خسته‏ام؛ خسته پیامی که در دل دارم و شاگردانی که به هزار رنج، پای حرف‏هایم می‏نشینند.
خداحافظ... سلام!
ای ماه خسته! امشب پسر زین‏العابدین چشم از دنیا فرو می‏بندد؛ تو شاهد باش که مردم زمانه با فرزند فاطمه علیهاالسلام نیکی نکردند و با جهالتشان، زخمش زدند. خداحافظ ای دنیای تاریک مردم مدینه!
سلام بر تو ای پدر و سرورم،یا اباعبداللّه‏.

 

 

دسته بندی :