نامه ای به یک دوست

داستان نامه ای از جبهه که در سال ۶۱ که بین دو دوست جناب آقای احمد باقری و مهندس اکبر اعتمادی نگاشته شده است. (روحشان شاد)

بنام الله

الا بذکر الله تطمئن القلوب "فقط به یاد خدا قلب ها آرامش میابد"

خدمت برادر و دوست عزیز سلام. رقیمه شریفه واصل و زیارت گردید خوشوقت شدم و امید دارم خداوند شما و خانواده و نور چشم را از جمیع بلیات محفوظ و زیر سایه خود سلامتی دائم عنایت نماید. حقیر حالم خوب و شکرلله سلامتی برقرار است. عزیز نامه تان به همراه چند نامه دیگر در مورخه هشتم شهریور ماه به دستم رسید. نامه وقتی رسید که ناصر و عباس به سنگر ما آمدند و آن ها نیز از سلامتی شما آگاه و خوشحال شدند. چند روز پیش اخوی حسین قدم رنجه فرمودند و از مسافت زیاد برای دیدار بچه ها به خط مقدم تیپ نجف اشرف آمدند حالشان خیلی خوب است. ایشان با چند نفر از بچه های یلانی در راه اسلام خدمت میکنند آنان در بیست پنج کیلومتری خونین شهر مستقر هستند. اخوی حسین گفتند هفته آینده به تودشک میروم و امکان دارد با رسیدن این نامه خود ایشان در تودشک تشریف داشته باشد. بهر حال دوست عزیز آرزو داشتم شما هم امکان این می بود که در جوار و با هم در یک سنگر با کفر صدامی بستیزیم من که مدت سی سالی که عمر کرده ام هیچ خدمتی به اسلام نکردم و در راه اسلام پای برنداشته ام امیداست با دعاهای شما و عیادات شما دوست عزیز عبادات من نیز خدا قبول کند و گناهان گذاشته را عفو نماید. اگر قسمت شد و حیاتی باقی ماند انشاال.... برای سال آینده برای بازسازی مناطق جنگی در جهاد با هم به این مناطق حرکت کنیم هرچند شما در پشت جبهه هر قدمی که برمیدارید و خدمت به خلق خدا می کنید خود عبادت است و در این باره فقط من می دانم که در این دو سال در شورا فعالیت های بسزایی داشته اید.

خداوند انشاال... پاداشی عظیم در این دنیا و دنیای جاوید بشما کرامت نماید.

خدمت خانواده و نور چشم سلام برسانید. خدمت ابویتان و والده سلام میرسانم.

خدمت تمام فامیل و دوستان بویژه عیاس سلام میرسانم.

از اینجا عباس و ناصر و حسن شفیعی و حسین حسینی سلام میرسانند.

به امید پیروزی حق علیه باطل و سلامتی امام امت

و به امید دیدار

دوست صمیمی من و شما اکبر مدلی